Saatlerin müzikle ilintisi var demiş miydim?
Saatlerin de bu dünyada tıpkı bir piyanodan tıngırdayıp zıplayarak kulaklara akan, oradan zihne, aklın uç köşelerinde unutulmuş dudakların izlerine tesadüf etmesi, kalbe dokunması gerekli değil midir?
Dünya zalim bir mekân, zaman ise dünyanın hem acısı hem örtüsü değil mi?
Piyano denen müzik aracını çok severim, çünkü insanın içini ürperten bir tınısı vardır. Çünkü piyano ağlamaz, insanı da taklit etmez, usta işi mekanik bir saati andırır, sahte değildir, yalan söylemez, bir notadan diğerine geçen zaman aralığında mutlaka bir hatıralar denizi ve geleceğe ilişkin düşler ormanı bulunur.
Kimi güzel çocukların yaşıtlarının aksine mekanik saatlere düşkünlüğünün beni çok sevindirdiğini söylemiş miydim?
